ΤΟ ΒΗΜΑ, 30/09/2012
ΒΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ
Οι εκσυγχρονιστές επιστρέφουν στον αγώνα της συγγραφής, έκδοσης και παρουσίασης βιβλίων. Ο κ. Ν. Χριστοδουλάκης παρουσίασε το νέο του πόνημα με τίτλο «Οικονομικές θεωρίες και κρίσεις» (εκδόσεις Κριτική), το οποία συνδυάζει τα οικονομικά και την Ιστορία με υπότιτλο «Ο ιστορικός κύκλος ορθολογισμού και απερισκεψίας». Η εκδήλωση είχε αξιοσημείωτη επιτυχία, αφού την παρακολούθησαν όλοι οι εκσυγχρονιστές που έχουν απομείνει στην Ελλάδα (περίπου 500). Ξεχώρισαν ανάμεσα σε αυτούς ο κ. Α. Λοβέρδοςκαι ο κ. Ν. Μπίστης. Το «παρών» έδωσαν και εκπρόσωποι των Σοσιαλιστών, όπως οι κυρίες Λούκα Κατσέλη και Κατερίνα Μπατζελή. Οπως ήταν αναμενόμενο, την παράσταση έκλεψε ο κ. Αλ. Παπαδόπουλος, ο οποίος με αφορμή το βιβλίο είπε πολλά και ενδιαφέροντα. Υπενθύμισε κατ' αρχήν ότι τη δεκαετία του '30 υπήρχε ένα τραγούδι: «Τι ωραία που είναι η Ελλάς, δάνεια κλείνει, φράγκο δεν δίνει». Προφανώς ήθελε να πει ότι το ίδιο ισχύει και σήμερα. Υπενθύμισε επίσης ότι η Ελλάδα από το 1868 ως το 1908 ήταν μέλος της Λατινικής Νομισματικής Ενωσης, στην οποία συμμετείχαν δέκα χώρες της Ευρώπης και η Βενεζουέλα. Ορίστε λοιπόν ο «κρίκος με τη Λατινική Αμερική» που αναζητεί και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνη την εποχή η Ελλάδα γνώρισε μεγάλη νομισματική σταθερότητα, αλλά μετά το 1897 το επίσημο κράτος άρχισε να νοθεύει τα νομίσματα και να μειώνει τον χρυσό που έπρεπε να περιέχεται σε αυτά. «Επρόκειτο για επίσημη κιβδηλοποιία, με αποτέλεσμα να μας πετάξουν κλωτσηδόν» εξήγησε. «Αρα έχουμε προηγούμενο εξόδου από Νομισματική Ενωση και κιβδηλοποιία υπάρχει και τώρα, γιατί κάνουμε κίβδηλες μεταρρυθμίσεις». Ο πρώην υπουργός κατέθεσε στον δημόσιο διάλογο τέσσερις προτάσεις: Πρώτον, άμεση καθιέρωση συστήματος απλής αναλογικής και υιοθέτησή του με δύο κατανομές χωρίς το συν ένα, διότι «είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι θα επανέλθουμε στο παλαιό καθεστώς των μονοκομματικών κυβερνήσεων». Δεύτερον, για να μη διακυβευθεί η νέα κατάσταση που θα προκύψει από το σύστημα της απλής αναλογικής, να υπάρξει ασφαλιστική δικλίδα με την υιοθέτηση του σουηδικού μοντέλου που επιβάλλει οι εκλογές να γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια και αν προκύψει ανάγκη πρόωρων εκλογών η νέα Βουλή να μην εκλέγεται για τετραετή θητεία αλλά για το εναπομείναν χρονικό διάστημα. Τρίτον, την περίοδο της κρίσης ο υπουργός Οικονομικών να αποκτήσει το δικαίωμα αρνησικυρίας για κάθε ιεραρχημένη δαπάνη του ευρύτερου και του στενού δημόσιου τομέα. Τέταρτον, να υιοθετηθεί ο κανόνας του «περιορισμένου προϋπολογισμού». Δηλαδή να πληρώνονται τόσες δαπάνες όσα είναι τα έσοδα που εισπράττονται. Ο σερ Αλεκ έκλεισε με το εξής: «Είναι αφέλεια να πιστεύουν κάποιοι ότι η εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων θα είναι γραμμική, ότι αν πέσει αυτή η κυβέρνηση θα τη διαδεχθεί μια άλλη» είπε. «Αυτή η κυβέρνηση, καλή ή κακή, είναι ταυτισμένη με την τύχη της Ελλάδας το επόμενο διάστημα». Και συμπλήρωσε: «Προτείνω να οικοδομήσουμε τις πολιτικές προϋποθέσεις για μια καινούργια πολιτική πραγματικότητα στη χώρα, κατά και μετά την κρίση». Οι παρευρισκόμενοι έπιασαν το υπονοούμενο: Η κυβέρνηση ας μείνει στη θέση της. Την ίδια ώρα ένα νέο κόμμα πρέπει να δημιουργηθεί...
|
|
