ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 01/10/2012
Ο κανόνας του περιορισμένου προϋπολογισμού
Του Α.Δ. Παπαγιαννίδη
Η επάνοδος Αλέκου Παπαδόπουλου με κάποιες προτάσεις
Να δούμε πού θα οδηγήσει αυτό, συγκεκριμένα, εμάς. Πάντως ένα θεωρείται, δεδομένο: για την Ελλάδα σε αυτήν τη στροφή, όσο κι αν οι Ευρωαποφάσεις ληφθούν με κριτήρια απολύτως πολιτικά, το επίπεδο στο οποίο θα αποκρυσταλλωθούν θα είναι τεχνοκρατικό. «Πολιτικό εφετείο» θα προσπαθήσουν οι κεντρικοί παράγοντες της Ευρώπης να μη λειτουργήσει.
Βέβαια, άμα ξαναπροσγειώσει τη συζήτηση κανείς στην ελληνική μας επαρχία, η αληθινή πρόκληση είναι άλλη: ΠΟΙΟΣ θα σηκωθεί όρθιος, πολιτικά, και ΠΩΣ, προκειμένου να υποστηρίξει δημόσια όσα θα έχουν (έστω) συμφωνηθεί-εγκριθεί-ψηφισθεί. Βαθιά νερά...
... Εδώ, είχαμε από σπόντα την επανεμφάνιση ενός πεισματικά απόντος της πολιτικής σκηνής του Αλέκου Παπαδόπουλου, που αναγνώστες της στήλης κάποτε μας μέμφθηκαν ότι συχνά-πυκνά τον «ανασύραμε» από την αυτοεξορία. Λοιπόν: στην παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Χριστοδουλάκη «Οικονομικές Θεωρίες και Κρίσεις», μιας δουλειάς κριτικής υπεράσπισης της οικονομικής θεωρίας/της δουλειάς του οικονομολόγου στα χρόνια ενός νέου paradigm shift/αλλαγής θεωρητικού υποδείγματος, ο Παπαδόπουλος προσήλθε με την συνήθη θυμοσοφία (θύμισε το Μεσοπολεμικό: «Τι ωραία που είναι η Ελλάς! Δάνεια κλείνει, φράγκο δεν δίνει»), αλλά κατέθεσε και προτάσεις μιας γνήσια ριζοσπαστικής υφής. Ακούστε:
Πρώτον, να περάσουμε σε σύστημα απλής αναλογικής -προσοχή όμως! όχι με τη συνήθη λογική της «πλουραλιστικής έκφρασης κ.λπ.», αλλά επειδή πλέον μόνον κυβερνήσεις συνεργασίας θα μπορούν να προχωρήσουν -πλην όμως, πάλι προσοχή!, όχι «να προχωρήσουν» γενικά και αόριστα (με κόκκινες γραμμές και με ισοδύναμα κ.λπ.), αλλά να προχωρήσουν στην ουσιαστική εφαρμογή των πανδύσκολων μέτρων προσαρμογής. Για να μη γίνει όμως μπάχαλο το πολιτικό σκηνικό, με μια «ελληνική» απλή αναλογική, να προβλεφθούν εκλογές με κλειδωμένη 4ετία: οσάκις γίνονται νωρίτερα εκλογές, οι επανεκλεγόμενοι θα υπηρετούν μόνον μέχρι λήξεως της 4ετίας...
Η κομβική όμως πρόταση Παπαδόπουλου ήταν άλλη: αφενός «βέτο του υπουργού Οικονομικών σε κάθε δαπάνη» (μεγάλη), αφετέρου για μερικά χρόνια «κανόνας του περιορισμένου Προϋπολογισμού». Δηλαδή; Δηλαδή ό,τι πιστώσεις κι αν είναι γραμμένες, πληρωμές γίνονται μόνο στο μέτρο που υπάρχουν έσοδα... Δρακόντειο, αλλά έτσι ανακτάται -ΑΜΑ εφαρμοσθεί- ταχύτατα η αξιοπιστία.
|
|
