q Με το Ν. 2322/95 «Παροχή της Εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου για τη Χορήγηση Δανείων και Πιστώσεων» τέθηκαν οι βάσεις για την εξυγίανση του όλου συστήματος παροχής εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου, προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω επιβάρυνση του Κρατικού Προϋπολογισμού και του Δημοσίου από την αλόγιστη παροχή δανείων προς τρίτους με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την αλματώδη αύξηση του δημόσιου χρέους.

q Με τις διατάξεις του παραπάνω νόμου θεσπίζονται για πρώτη φορά συγκεκριμένες αυστηρές προϋποθέσεις για την παροχή της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου σε δάνεια που λαμβάνουν διάφοροι φορείς και καταβάλλεται προσπάθεια εξυπηρέτησης των δανείων από ίδια έσοδα των δανειζομένων.

q Με το νόμο 2362/95 «Κώδικας Δημοσίου Λογιστικού» καθιερώθηκε ένα αυστηρότερο αλλά και περισσότερο ευέλικτο Δημόσιο Λογιστικό και αντικαθίσταται το Ν.Δ. 321/69, που ίσχυε για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα που διανύουμε και που, βεβαίως, είχε θεσπισθεί με εντελώς διαφορετικά κριτήρια και δεδομένα, τα οποία εύλογα δεν μπορούσαν να καλύψουν πλέον τις σύγχρονες εξελίξεις στα δημοσιονομικά δρώμενα της χώρας, αλλά και τις ευρύτερες μεταβολές που έχουν συντελεσθεί στην ελληνική οικονομία, ιδιαίτερα μετά την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ειδικότερα οι κυριότερες καινοτομίες που επέρχονται είναι οι ακόλουθες :

α) Εναρμονίζονται οι δημοσιονομικές αρμοδιότητες του Υπουργού Οικονομικών με τις διατάξεις του Συντάγματος. Επισημαίνεται ο ρόλος του στη διαχείριση του Κρατικού Προϋπολογισμού και τονίζονται οι ευθύνες του στην άσκηση ελέγχων όσον αφορά την πραγματοποίηση των δημόσιων δαπανών, είτε από εθνικούς, είτε από κοινοτικούς πόρους.

β) Επεκτείνεται ο έλεγχος του Υπουργείου Οικονομικών στη διαχείριση των ΔΕΚΟ, ΟΤΑ και των λοιπών ΝΠΔΔ που επιχορηγούνται ή χρηματοδοτούνται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό ή τον Προϋπολογισμό της Ε.Ε. και καθιερώνεται η υποχρεωτική υποβολή Προϋπολογισμών, Απολογισμών και Ισολογισμών των ΝΠΔΔ σε τακτές προθεσμίες.

γ) Καθιερώνεται η σύμπραξη του Υπ. Οικονομικών στην έκδοση κανονιστικών πράξεων που προκαλούν δαπάνη σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού και σε βάρος του Προϋπολογισμού φορέων, που επιχορηγούνται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Θεσμοθετούνται επίσης :

δ) Η σύνταξη ενιαίου Λογιστικού Σχεδίου για την αποτύπωση των λογιστικών λειτουργιών του Δημοσίου με βάση, παραδεδεγμένες γενικά αρχές και μεθόδους, κατά ομοιόμορφο τρόπο, για όλο το Δημόσιο Τομέα, ΟΤΑ, ΝΑ και ΝΠΔΔ.

ε) Η καθιέρωση ψήφισης συμπληρωματικού Προϋπολογισμού από τη Βουλή σε περίπτωση που οι αρχικές προβλέψεις μεταβάλλονται σημαντικά για οποιοδήποτε λόγο.

στ) Η κατάργηση της παράτασης του οικονομικού έτους για την είσπραξη των βεβαιωθέντων εσόδων και την πληρωμή των δαπανών, με εξαίρεση την παράταση για τις συμψηφιστικές εγγραφές από το γραφείο Συμψηφισμών.

ζ) Η καθιέρωση σύνταξης αναλυτικών εκθέσεων των αρμοδίων Υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών (Γενικών Διευθυντών Γ.Λ.Κ., Φορολογίας, Φορολογικών Ελέγχων, Τελωνείων και Ε.Φ.Κ. κ.λ.π.), σχετικά με την πορεία των εσόδων και των δαπανών του Προϋπολογισμού, οι οποίες συνοδεύουν τον ετήσιο Απολογισμό του Κράτους στη Βουλή.

η) Η αναβάθμιση των Υπηρεσιών Δημοσιονομικού Ελέγχου (πρώην Υ.Ε.Ε.) και η παροχή δυνατότητας άσκησης και ουσιαστικού ελέγχου επί των δημόσιων δαπανών, το περιεχόμενο και η έκταση του οποίου καθορίζονται με έκδοση Π. Δ/τος.

θ) Η θεσμοθέτηση ελέγχων στη διαχείριση των κονδυλίων χρηματοδότησης διαφόρων προγραμμάτων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και διαδικασιών αναζήτησης των αχρεωστήτως ή παρανόμως καταβληθέντων ποσών.

ι) Η διατύπωση απόψεων και σχολίων του Υπουργού Οικονομικών, με έκθεσή του επί των παρατηρήσεων του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που συνοδεύει τη διαδήλωση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, προς ενημέρωση της Βουλής, κατά τη συζήτηση του Απολογισμού.

ια) Η γνωστοποίηση των παρατηρήσεων του Ελεγκτικού Συνεδρίου στους διατάκτες Υπουργού, σχετικά με τη διαχείριση των προϋπολογισμών τους, οι οποίοι και απαντούν σχετικά, μέσω του Υπουργού Οικονομικών και οι απαντήσεις αυτές αναδημοσιεύονται με την ετήσια έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

ιβ) Η δυνατότητα διαχείρισης των διαθεσίμων του Δημοσίου, σε ημερήσια βάση, ώστε να εξασφαλίζονται τα αναγκαία αποθέματα για την πληρωμή των δαπανών του Προϋπολογισμού, αλλά και η δυνατότητα επιλογής του προσφερότερου τρόπου διαχείρισης, κατά περίπτωση, για την προώθηση της γενικότερης οικονομικής πολιτικής. Επίσης, η καθιέρωση νέων διαδικασιών δυναμικής και ευέλικτης διαχείρισης του δημοσίου χρέους, όπως λ.χ. με την καθιέρωση εξωλογιστικών λογαριασμών, με τη δυνατότητα εξόφλησης παλαιών δανείων με νέα, τη σύσταση εκτός Προϋπολογισμού λογαριασμού στην Κεντρική Τράπεζα με σκοπό την καλύτερη διαχείριση του εξωτερικού δημοσίου χρέους κ.λ.π