|
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΔΡΎΜΑΤΟΣ «ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΥΧΗ» (Τετάρτη 6 Ιουνίου 2001, Ώρα 21:30 - Island - Λιμανάκια Βουλιαγμένης) Κυρίες και Κύριοι, Φίλες και Φίλοι, Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση χαιρετίζω την όμορφη αυτή εκδήλωση του Ιδρύματος «Κάνε Μια Ευχή». Θα ήταν νομίζω κοινοτοπία να αναφερθώ στο σημαντικό κοινωνικό έργο του Ιδρύματός σας, που ομορφαίνει τη ζωή και φωτίζει τις ψυχές καταπονημένων μικρών παιδιών. Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτή η ωραία σας προσπάθεια στηρίζεται στην εθελοντική προσφορά και την γενναιοδωρία ψυχής των συνανθρώπων μας. Πηγάζει και ενεργοποιείται από την κοινωνική μας ευαισθησία, από την προσωπική αίσθηση χρέους και ευθύνης, από το περίσσευμα καρδιάς και αγάπης του καθενός μας. Και θέλω εδώ να αναφερθώ στην ανάπτυξη και τη δράση του εθελοντισμού, που αποτελεί πιστεύω μια καινούργια και ριζοσπαστική θεώρηση και συμμετοχή στα κοινά. Στη σημερινή παγερότητα των αγορών και της εμπορευματοποίησης, ο εθελοντισμός αποτελεί το φωτεινό μονοπάτι της ανιδιοτελούς κοινωνικής προσφοράς και δράσης. Δεν υποκαθιστά το κράτος, αλλά συνεργάζεται μαζί του και απευθύνεται στους πάντες, γιατί στη σημερινή δημοκρατική μας κοινωνία υπάρχουν τόσοι πολλοί ρόλοι, όσοι και οι πολίτες.Με τον εθελοντισμό μπορούμε να περιορίσουμε τις συνέπειες του ατομικισμού, της ιδιοτέλειας και της κοινωνικής ανευθυνότητας. Ανταμοιβή μας είναι η ικανοποίηση της προσφοράς, η ευχή του ηλικιωμένου, το χαμόγελο του ασθενή, το γέλιο του παιδιού. Κυρίες και Κύριοι, Τα ωραιότερα πράγματα δεν έχουν τιμή ούτε αγοράζονται, προσφέρονται αφιλοκερδώς και απλόχερα από το περίσσευμα της ψυχής μας. Η χριστιανική ρήση «μακάριον εστίν διδόναι ή λαμβάνει» ταιριάζει απόλυτα σ’ αυτή την προσφορά του εθελοντισμού. Εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο σας, εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο όλων των εθελοντικών οργανώσεων. Για να απαλύνομε τον πόνο του ταλαιπωρημένου, για να μαλακώσουμε την ψυχή του ανήμπορου και του κοινωνικά αποκλεισμένου, για να κάνουμε τα πρόσωπα όλων των παιδιών να χαμογελούν. Σας ευχαριστώ. |
|
|
