ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΓΙΑ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2005

Κύριοι συνάδελφοι, είμαστε στη δεύτερη μέρα μιας συζήτησης μάλλον μελαγχολικής, πιστεύω βαθιά κατώτερης των περιστάσεων για την προοπτική της ελληνικής οικονομίας, μίας οικονομίας που μαραίνεται σαν το κερί, μιας οικονομίας η οποία δεν αντιμετωπίζεται σήμερα εδώ στην Αίθουσα της Εθνικής Αντιπροσωπείας με ένα πνεύμα βαθιάς υπευθυνότητας, πώς μπορούμε δηλαδή ξανά να βλαστήσουμε τον παραγωγικό ιστό της χώρας, για να βλαστήσει έτσι και η ελπίδα του ελληνικού λαού.

Μία συζήτηση η οποία δεν έχει να κάνει, με την ευθύνη της            Κυβέρνησης, γύρω από το πραγματικό και ουσιαστικό πρόβλημα της. οικονομίας μας, της προοπτικής της χώρας και των μεγάλων     προβλημάτων που αντιμετωπίζει τη δεδομένη εποχή, μια εποχή με τα δικά της προβλήματα, μια συζήτηση που έπρεπε να εξαντληθεί γύρω από τους ανέμους και τους αγέρηδες που χτυπάνε τη χώρα και δεν έχουν καμία σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ενδογενούς ανάπτυξης της χώρας και να δημιουργήσουμε παραγωγικά περιβάλλοντα καινούργια, αλλά να τα. πούμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, μέσα από την αξιοποίηση αυτών που έχουμε και μπορούμε να ενισχύσουμε, των ανθρώπινων και φυσικών διαθεσίμων της χώρας μας.

Και αντί για όλα αυτά, η κυβερνητική ευθύνη μετέτρεψε αυτήν την    τριήμερη συζήτηση σε μια επικοινωνιακή σκιαμαχία, προκειμένου να αποδείξει μία πραγματική και εμφανή πολιτική αδυναμία για την αντιμετώπιση του ουσιαστικού προβλήματος.

Κύριοι συνάδελφοι, είναι η πρώτη φορά που τόση πολιτική ανικανότητα επιχειρείται να συγκαλυφθεί με τόσο επικοινωνιακό αμοραλισμό. Και αναφέρομαι σ' αυτό, γιατί δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του μέσου πολίτη μια οβιδιακή μεταμόρφωση ενός κόμματος που ζήτησε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και την πήρε απλόχερα, αλλά όχι με κάποιο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών που πράγματι έχει ανάγκη η χώρα, για να ξεφύγει από τις αγκυλώσεις και να φτερουγίσει στο μέλλον. Δεν μίλησε πολιτικά με τη γλώσσα του μέλλοντος, αλλά στην προεκλογική περίοδο θυμόμαστε ήταν ανεξάντλητη εκείνη η πολιτική της παροχολογίας και της λαφυραγώγησης συνειδήσεων και μάλιστα στα τηλεοπτικά παράθυρα που τις τελευταίες ημέρες δυστυχώς κι εμείς παρασυρθήκαμε, με αθρόες υποσχέσεις, που ήταν γνωστό εκ των προτέρων ότι δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν.

Κι ερχόμαστε σήμερα και βλέπουμε ξαφνικά, μετά από τη        δεκαπεντάμηνη κυβερνητική περιπέτεια και τα αδιέξοδα να ενσκήπτουν στη χώρα Λούθηροι, Καλβινιστές, Vilnius, να κατακλύζει τη χώρα ένας άνεμος ρεφορμισμού, μιας αναγέwησης που δεν είναι τίποτε αφού δεν υπάρχει τίποτε συγκεκριμένο, σχεδιασμένο και ορατό να είναι ένα ακόμα τεχνοκρατικό, αν θέλετε με τη μορφή της επικοινωνίας, τερτίπι.

Αυτό είναι μία απάντηση, γιατί πραγματικά αυτή η μελαγχολία της      Αίθουσας είναι και μελαγχολία του κόσμου προς τα έξω, που παρακολουθεί σκιαμαχίες μεταξύ μας, χωρίς να πιστεύει όχι στην αξιοπιστία μας, αλλά ούτε καν και στην αναξιοπιστία μας.

Κύριοι συνάδελφοι, ξεκινήσατε από την εποχή που ήσασταν      Αντιπολίτευση μία συκοφαντική εκστρατεία για τη δήθεν αποκατάσταση της διαφάνειας και αξιοπιστίας με επίκεντρο την οικονομία και τα δημόσια οικονομικά. Δεν λέω εγώ ότι η δημοσιονομική κατάσταση που παραδώσαμε ήταν η καλύτερη δυνατή. Και αν θέλετε, πριν το πουν τα στελέχη σας, ήμουν Υπουργός όταν διετύπωνα δημοσίως τις ενστάσεις μου και αν θέλετε, το έχω πληρώσει και πολιτικά. Το αναφέρω αυτό μόνο και μόνο για να καταγγείλω τη νοοτροπία σας, όπου χωρίς πολιτικό σχεδιασμό και πρόγραμμα αντιμετώπισης των προβλημάτων της χώρας, αλλά και η συγκεκριμένη κατάληξη που θα έχει η χώρα   μετά την τετραετία της διακυβερνήσεώς σας, προσπαθείτε ακόμα να αποκομίσετε πολιτικά οφέλη αποκλειστικά και μόνο με την    κατασυκοφάντηση, το βλέπουμε και τις μέρες αυτές, του πολιτικού σας αντιπάλου.

Όταν όμως καταρτίσατε τον πρώτο ειλικρινή και αξιόπιστο, όπως είπατε, προϋπολογισμό, είναι αλήθεια, κύριοι συνάδελφοι, είναι αλήθεια   καταγράψατε ενσυνείδητα ψευδή στοιχεία. Αυτό δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Στην πρώτη φάση φάνηκε από τα στοιχεία του αναθεωρημένου σχεδίου σταθερότητας και ανάπτυξης που υποβάλατε στην Ευρωπαϊκή Ένωση δύο μήνες μετά την κατάρτιση και ψήφιση του προϋπολογισμού σας, όπου όλα τα στοιχεία αναθεωρήθηκαν, σύμφωνα με το, όπως το είπατε, αξιόπιστο σχέδιο δράσης. Δεσμευτήκατε δηλαδή απέναντι στα ευρωπαϊκά όργανα για έναν νέο προϋπολογισμό, για τον οποίο όμως ουδέποτε ενημερώσατε την ελληνική Βουλή.

Αυτό, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, αποτελεί μίας μεγίστης σημασίας συνταγματική εκτροπή με προφανή εκδήλωση περιφρόνησης των θεσμών, καθώς και μία περίτρανη, μπορεί να την πει κανείς, ομολογία και έλλειψη ευαισθησίας στις αρχές της διαφάνειας και της ειλικρίνειας, αξίες στις οποίες στηριχτήκατε για να έρθετε στην εξουσία ηθικολογώντας και καταγγέλλοντας. Και μη μου πείτε ότι ενημερώσατε την Επιτροπή, διότι ο Προϋπολογισμός μετά το Σύνταγμα είναι ο δεύτερος σε κατίσχυση νόμος του ελληνικού κράτους.

Δεν θέλω να ασχοληθώ -τα είπαν και άλλοι συνάδελφοι- με την ομολογία του κ. Ρεγκούζα. Εγώ ξέρετε τον τιμώ και τιμώ κάθε άνθρωπο ο οποίος λέει την αλήθεια. Αλλά έκανε εντύπωση μετά μία -συγνώμη για τη φράση- ψοφοδεής προσπάθεια διασκέδασης των εντυπώσεων μπροστά στον εμβρόντητο ελληνικό λαό.

Όμως, κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ένα θέμα. Μετά τις οικονομικές καταιγίδες φορέσατε τον μανδύα του μεταρρυθμιστή. Δυστυχώς, οι μεταρρυθμίσεις έχουν κάποιες προϋποθέσεις. Προϋποθέτουν ένα διαφωτισμό σε πολιτικές αξίες και ένα περίσσευμα πολιτικής αρχοντιάς εσωτερικής και κυρίως ένα συγκροτημένο σχέδιο και καθορισμένα πεδία πάνω στα οποία μπορούν να οικοδομηθούν οι απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές. Μέχρι τώρα δεν βλέπουμε τίποτε άλλο παρά βερμπαλισμούς και μεγαλαυχίες. Θέλει και μία άλλη νοοτροπία γιατί, κύριοι συνάδελφοι, δεν μπορεί ποτέ στην ιστορία εξουσιαστές να κάνουν μεταρρυθμίσεις με την έννοια της εξουσιαστικής νοοτροπίας.

Θα σας πω ένα παράδειγμα. Να εξαγγείλετε διαρθρωτικές αλλαγές. Βεβαίως. Αλλά να μας πείτε με ποιους θα τις διεκπεραιώσετε. Μήπως, κύριοι συνάδελφοι, με τους γενικούς διευθυντές και διευθυντές τους οποίους τοποθετήσατε εξανδραποδίζοντας άξια στελέχη; Και δεν λέω γι' αυτά του ΠΑΣΟΚ. Λέω γι' αυτά που διορίστηκαν -και ήταν πολλά- επί των ημερών μας και τα οποία και αυτά τα απολύσατε και περιφέρονται τώρα, αυτή τη στιγμή γύρω στις καφετέριες. στην Πλατεία            Συντάγματος ως μηδίσαντες και ως συνεργασθέντες με τον κατακτητή. Άρα, πρώτα θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί μία συγκεκριμένη νοοτροπία.

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι προσωπικά θεωρώ ότι η χώρα εισήλθε σε μία φάση πλήρους αποσύνθεσης του παραγωγικού της ιστού και  χρειάζεται μία οξυγόνωση σε όλα τα επίπεδα της θεσμικής λειτουργίας. Όμως η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων δεν είναι σε αντιστοιχία με τη διάταξη των προβλημάτων και των αγκυλώσεων. Από τη μία μεριά έχουμε μία άτολμη και συντηρητική Κυβέρνηση που ασχολείται     εφευρίσκοντας μανδύες και λεοντές μεταρρυθμιστικές και κάθε είδους εχθρούς και από την άλλη μεριά μία κομμουνιστική αριστερά που εγκλωβισμένη από το δογματισμό της κλείνει συστηματικά τα μάτια μπροστά στα πραγματικά προβλήματα και τις προκλήσεις, συγκροτώντας ένα δήθεν διμέτωπο αγώνα, αλλά που στην ουσία δεν   είναι μόνο παρά ένας μονομέτωπος αγώνας κατά της δημοκρατικής  παράταξης. Μιας παράταξης όμως, δημοκρατικής που να είστε σίγουροι ότι θα κληθεί ξανά να επιτελέσει, όπως το έκανε, ιστορικά το χρέος της.

Μέχρι τότε εμπιστευθείτε εαυτούς και αλλήλους.