ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΗΜΕΡΗΣΙΑ”

2-1-2005

2005 ή ‘έσω έτοιμος για την αρπαγή’

Μόλις πριν κάποιους μήνες, η Ομοσπονδιακή Αρχή Τροφίμων και  Φαρμάκων των Η.Π.Α., έδωσε το πράσινο φώς για την εμφύτευση σε αμερικανούς πολίτες ενός μικροτσιπ με την ονομασία VeriChip το οποίο θα μπορεί να συνδέει έναν ασθενή με το ιατρικό ιστορικό του.

Όπως ήταν φυσικό, η είδηση αυτή δημιούργησε ποικίλες ανησυχίες σχετικά με την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Πιο       ενδιαφέρουσα όμως ήταν η αντίδραση που προκάλεσε η ίδια είδηση στον δικτυακό τόπο raptureready.com, στου οποίου το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τα μηνύματα εξέφραζαν μια αγωνία που οι περισσότεροι παράβλεψαν: μήπως το VeriChip  είναι ‘το σημάδι του κτήνους’ στην επερχόμενη τελική μάχη ανάμεσα στον Αντίχριστο και τον Κύριο;

Εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες – «αναγεννημένοι χριστιανοί»      επισκέπτονται τακτικά τον παραπάνω δικτυακό τόπο, ο οποίος μπορεί να μεταφραστεί ως ‘έτοιμος για την αρπαγή’. Παρακολουθούν και      ψάχνουν τα σημάδια της επικείμενης Δευτέρας Παρουσίας, κατά την οποία ο Χριστός θα επιστρέψει στη Γη για να σώσει τους πιστούς,     ‘αρπάζοντας’ τους κυριολεκτικά προς τους ουρανούς από όπου θα παρακολουθήσουν την καταστροφή του κόσμου μέσα από πλήθος τρομακτικών γεγονότων.

Την ίδια στιγμή, η ορκωμοσία του εκλεγμένου από τους ίδιους «αναγεννημένους χριστιανούς» Προέδρου George W. Bush ετοιμάζεται να αποτελέσει τον Ιανουάριο, το συμβολικό και ουσιαστικό εναρκτήριο λάκτισμα του νέου έτους 2005, ενός έτους ιδιαίτερα φορτωμένου με σημαντικά γεγονότα και προκλήσεις.

Ενδεικτικά αναφέρω: κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις (στο Ιράκ και την Παλαιστίνη, στην Μεγάλη Βρετανία, την Τανζανία, το Ιράν, την Τσετσενία), συνδεδεμένες ορισμένες φορές με σημαντικά προβλήματα διεθνούς ασφάλειας; την συνεχιζόμενη απειλή της παγκόσμιας τρομοκρατίας; τις διπλωματικές προσπάθειες για ουσιαστικό έλεγχο των πυρηνικών όπλων στην Ν.Κορέα και το Ιράν; την τελευταία  ευκαιρία για επιτυχή ολοκληρωση των διαπραγματεύσεων για την απελευθέρωση του παγκόσμιου εμπορίου; την 60^η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. και τις ειδικές Συνόδους για την καταπολέμηση της φτώχειας και την μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας; την προσπάθεια δημογραφικής, οικονομικής και πολιτικής σταθεροποίησης της «χαμένης ηπείρου», της Αφρικής; σημαντικά προβλήματα ασφάλειας, περισσότερο ή λιγότερο ‘θερμά’: Ινδία και Πακιστάν, Κίνα και Ταϊβάν, Βαλκάνια (Κοσσυφοπέδιο) κά.

Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα, προγραμματισμένα κι απρόβλεπτα γεγονότα, θα κινητοποιήσουν τη διεθνή κοινότητα και θα καθορίσουν τον ρυθμό του κόσμου μας καθ’όλη τη διάρκεια του ερχόμενου έτους.Πιο πολύ όμως από αυτά, περισσότερο κι από την επαρκή διαχείριση των μεγάλων παγκόσμιων προβλημάτων, οικονομικών, κοινωνικών, περιβαλλοντικών, η συλλογική μας προοπτική μακροπρόθεσμα θα κριθεί από ένα ζήτημα αμιγώς πολιτικό: την μείωση ή όχι των παγκόσμιων ανισοτήτων.

Όπως λέει χαρακτηριστικά ο κορυφαίος ιστορικός Eric Hobsbaum,        «Μετά από έναν αιώνα γεμάτο περισσότερα γεγονότα και εξελίξεις από όλη την προηγούμενη πορεία του ανθρώπινου γένους, το κύριο διακύβευμα είναι ένα: σε τι θα μοιάζει το μέλλον μας. Η πιο  ανησυχητική όψη του μέλλοντος αυτού όπως σήμερα διαφαίνεται, είναι η διεύρυνση των ανισοτήτων. Αυτό που οι φτωχές χώρες βλέπουν στις πλούσιες χώρες, δεν είναι απλώς η ανωτερότητά τους, η τεχνολογία τους και ο πλούτος τους. Αυτό που βιώνουν, είναι η ισχύς τους και η έπαρσή τους».

Σε μια υπερφορτωμένη και φιλόδοξη παγκόσμια ατζέντα, αυτή η      κατάσταση μεγαλώνει περισσότερο την απόσταση ανάμεσα στις    απαιτήσεις μιας ουσιαστικής διεθνούς συνεργασίας, με τις αναγκαίες υποχωρήσεις μεταξύ αντιτιθέμενων εθνικών συμφερόντων, και τις τελικές αποφάσεις που συχνά υπακούουν στις συντεταγμένες του εσωτερικού πολιτικού παιγνίου. Κι όσο στην διεθνή σκηνή επιβραβεύεται η ισχύς και η έπαρση, τόσο γίνονται πιο δύσκολοι οι, ούτως ή άλλως, επώδυνοι συμβιβασμοί κι απομακρύνονται οι λύσεις. Τόσο μεγαλώνει κι αναπαράγεται το χάσμα.

Γι αυτό, το 2005 ας διαλέξουμε τρία μόνο θέματα. Ίσως όχι τα πιο     κρίσιμα με αντικειμενικούς όρους, αλλά αυτά που με όρους συμβολισμού, θα κλείσουν το χάσμα. Ας δουλέψουμε για την επίτευξη λύσης στο Παλαιστινιακό, καθώς η ειρήνη στην περιοχή αποτελεί τον μόνο τρόπο γεφύρωσης του ρήγματος μεταξύ Δύσης και αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου. Ας δουλέψουμε ακόμη για την επιτυχία των διαπραγματεύσεων του Π.Ο.Ε. στην Ντόχα, όχι μόνο γιατί θα  δημιουργήσει συνθήκες ισχυρότερης οικονομικής ανάπτυξης    παγκοσμίως, αλλά και γιατί αποτελεί πράξη ευθύνης των πλούσιων χωρών προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Ας δουλέψουμε τέλος για την ενίσχυση των φτωχότερων χωρών του πλανήτη, μέσα από την        ενίσχυση της διεθνούς οικονομικής βοήθειας και την διαγραφή του δημοσίου χρέους τους.

Σίγουρα, αν δεν πετύχουμε τους στόχους αυτούς το 2005, δεν θα είναι και το τέλος του κόσμου. Για παν ενδεχόμενο όμως, ας επισκεφθούμε το δικτυακό τόπο raptureready.com κι όπως μας  συστήνεται, ας έχουμε έτοιμο πριν φύγουμε ένα αυτοκόλλητο post-it στο ψυγείο, προκειμένου να ειδοποιήσουμε όσους μείνουν πίσω για την τύχη που τους περιμένει!.