Μετά τις εκλογές ανακάλυψε, βέβαια όψιμα, τα τεράστια συνταγματικά προβλήματα, τις νομικές αδυναμίες, την πραγματική κατάσταση, ίσως και το σημαντικό οικονομικό κόστος της υπόσχεσης και κατέθεσε ένα σχέδιο Π.Δ/τος το οποίο οι ίδιοι συμβασιούχοι το χαρακτήρισαν ένα κείμενο εμπαιγμού τους. Προσπαθεί λοιπόν ακροβατώντας, να δώσει λύση στο πρόβλημά της κυρίως, να μη φανεί δήθεν ανακόλουθη, αλλά ταυτόχρονα να μεταθέσει τη πολιτική της ευθύνη με το εύρημα να παραπέμψει το θέμα στο ΣτΕ.

Εάν μεν το ΣτΕ ξεπεράσει τα ιδιαίτερα σημαντικά νομικά θέματα, θα αυτοδοξαστεί. Εάν επιστρέψει το Π.Δ., τότε βεβαίως ήδη έχει ετοιμάσει την απάντηση στους συμβασιούχους, ότι αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν και το «κακό» ΣτΕ δεν βοήθησε στην επίλυση του προβλήματός τους.

Οι μετέπειτα συμβασιούχοι αντιμετωπίζονταν μέσα στο πλαίσιο του Συντάγματος κατά περίπτωση και σύμφωνα με τις ανάγκες.

Το ΠΑΣΟΚ μέσα από νόμους προώθησε την μονιμοποίηση, την πρόσληψη κατά βάση, των συμβασιούχων μέσα από την ενίσχυση του κριτηρίου της εμπειρίας, ούτως ώστε και η δημόσια διοίκηση να εφοδιάζεται με εκείνους που χρειάζεται σύμφωνα με τις ανάγκες της, και οι ίδιοι οι συμβασιούχοι να τακτοποιούνται, και ο σεβασμός στο Σύνταγμα να μη διακυβεύεται.

Εμείς θα αποκαλύψουμε όλη την πολιτική εμπαιγμού της Νέας Δημοκρατίας. Νομίζω ότι έχει ήδη γίνει κατανοητό και έχει αντιληφθεί ο λαός ότι υπάρχει ένα θέμα πολιτικής τάξεως, διότι προεκλογικά έγινε απόπειρα υφαρπαγής ψήφου, αν δεν υφαρπάχθηκαν οι ψήφοι 250.000 οικογενειών των συμβασιούχων, αλλά μια πάγια αρχή λέει, και μια αρχή πολιτικής αρετής, ότι όταν στη προεκλογική περίοδο δίδονται υποσχέσεις, αυτές πρέπει να τηρούνται.

Εάν μου αντιστρέψετε ερώτημα, αν και εμείς ακολουθήσαμε στοιχεία πολιτικής αρετής κατά τη διάρκεια της διακυβερνήσεώς μας, θα σας απαντήσω ευθέως ότι ούτε εμείς ήμασταν άσπιλοι και αμόλυντοι, αλλά εμείς κριθήκαμε. Αυτήν την ώρα κρίνεται η Κυβέρνηση η οποία έρχεται με την πομπώδη και απαστράπτουσα ρομφαία της ηθικοποίησης της πολιτικής ζωής της χώρας και ήδη αυτοαναιρείται, και αυτό είναι ένα κρίσιμο θέμα.

Τα αποτελέσματα ήτανε φανερά, ένας εκμαυλισμός της δημόσιας ζωής της χώρας, και ταυτόχρονα ένας βιασμός και απαξίωση της δημόσιας διοίκησης. Γι’ αυτό τον Ν.2190, γνωστό ως «Νόμο Πεπονή», τον θεωρώ τη μεγαλύτερη εξυγιαντική απόπειρα και μεταρρύθμιση, όχι μόνο για τη δημόσια διοίκηση, αλλά για την εξυγίανση και τη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος.

Νομίζω ότι αυτό το καθεστώς πρέπει οριστικά να σταματήσει, ότι δεν θα πρέπει να συνεχίσει , αλλά μόνο εκεί που απαιτείται και με προσδιορισμένους και καθορισμένους όρους να αξιοποιείται η δυνατότητα απασχόλησης ενός μικρού αριθμού και πάντως απολύτως αναγκαίων συμβασιούχων στο Δημόσιο, χωρίς να αποτελεί παραπέρα πρόκριμα και παράθυρο για την μονιμοποίησή τους.

Υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι οι οποίοι περιμένουν μέσα από τον Ν. 2190 και το Σύνταγμα να αξιολογηθούν αξιοκρατικά και να ενταχθούν με αξιοπρέπεια στη δημόσια διοίκηση. Δεν μπορούμε να βιάζουμε ή να συνεχίζουμε να βιάζουμε τις συνειδήσεις τους.

Η συζήτηση αυτή θα ήταν χρήσιμη, γνήσια και ειλικρινής, με όποια αποτελέσματα η Κυβέρνηση φέρει ή δημοσιοποιήσει σε σχέση με το έλλειμμα ή το δημόσιο χρέος, αλλά με μια προϋπόθεση βασική: να αναγνωρίσει και την ευθύνη της ότι πρέπει να πάρει μέτρα. Πρέπει να σταματήσει να λειτουργεί ως κυβερνώσα αντιπολίτευση. Οι κυβερνήσεις οφείλουν, όταν επισημαίνουν προβλήματα, να λαμβάνουν μέτρα για την αντιμετώπισή τους. Όχι να αντιπολιτεύονται μόνο την σημερινή αντιπολίτευση ως κυβέρνηση και μέσα από εκεί να προσπαθούν να απόσχουν των υποχρεώσεών τους και κυρίως των υποσχέσεών τους.

Εκείνο που προσωπικά θα αναμένω για ένα θέμα για το οποίο έχω εκφράσει κατ’ επανάληψη τη δυσάρεστη γνώμη μου κατά το παρελθόν, είναι να δω τα μέτρα που θα προτείνει η κυβέρνηση. Όταν το 1994 ήμουν Υπουργός Οικονομικών και διαχειριζόμουν την οικονομική χρεοκοπία της χώρας που μας κληρονόμησε η Ν.Δ., δεν απαντούσα με αναφορές και αιτιάσεις στην οικονομική της πολιτική. Πήρα μέτρα. Νομίζω ότι αυτό οφείλει να κάνει και η Ν.Δ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η Κυβέρνηση δεν έχει πάρει πρωτοβουλίες, είναι στη φάση ακόμα που θωπεύει τα προβλήματα διαλανθάνοντας. Κάποια στιγμή όμως, είτε το θέλει είτε όχι, οφείλει να τα αντιμετωπίσει. Και από την αποτελεσματικότητα της αντιμετώπισής τους θα κριθεί από τον λαό. Για την ώρα, αναμένουμε. Το κακό όμως είναι ότι αναμένει και η Κυβέρνηση, και δε γνωρίζουμε τι.

Βεβαίως, όμως, υπάρχει και ένα ευρύτερο θέμα σε σχέση με το ξεκαθάρισμα της ιδεολογικής φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ στην νέα προοπτική και κάτω από τις νέες και δεδομένες συνθήκες. Αυτό πρέπει να εκκαθαριστεί σύντομα και ούτως ή άλλως μέχρι το συνέδριο. Ταυτόχρονα και να οριοθετηθούν οι πολιτικοί στόχοι στη διάρκεια αυτής της 4ετίας, τους οποίους πρέπει να πετύχουμε. Νομίζω ότι γίνεται μια άδικη κριτική, αλλά ταυτόχρονα όμως υπάρχουν και δικαιολογημένες αιτιάσεις, αλλά πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου προκειμένου όλα αυτά τα πράγματα να αντιμετωπιστούν.

Όσον αφορά την αντιπολιτευτική μας τακτική ειδικότερα αν θέλουμε σε κάποια χρονική στιγμή ο λαός αποκαμωμένος κάτω από το βάρος των προβλημάτων του και της αδυναμίας της Κυβέρνησης να τα αντιμετωπίσει θελήσει να στρέψει το βλέμμα του σε εμάς ξανά και να ξαναρίξει γέφυρα εμπιστοσύνης, προσδοκίας και ελπίδας σε ένα κόμμα που τον κυβέρνησε 20 χρόνια θα ψάξει να βρει πρώτα τρεις προϋποθέσεις.

Πρώτον αν είμαστε υπεύθυνοι και όχι γεμάτοι εξουσιαστική αυταρέσκεια, δεύτερον αν είμαστε σοβαροί και όχι αλληλοϋποβλεπόμενοι «εγγυητές» και τρίτον αν γίναμε ξανά αξιόπιστοι με καθαρές θέσεις και γνήσια έγνοια για τον λαό και όχι απεραντολόγοι περιπατητές των τηλεοπτικών παραθύρων.

Αυτή τη στιγμή και όσον αφορά εμένα προσωπικά ως συντονιστή του μεγαλύτερου κοινοβουλευτικού τομέα, δεν θα παρασυρθώ σε πιέσεις άκριτης αντιπολίτευσης απευθυνόμενος μόνο σε συναισθηματισμούς και ένστικτα, αλλά υπεύθυνα, σοβαρά, αξιόπιστα θα αντιπολιτευθούμε εποικοδομητικά αλλά και αυστηρά την Κυβέρνηση με θέσεις που θα τις προσδιορίζει ένα και μοναδικό κριτήριο, το συμφέρον της χώρας και του λαού.