Δεν εκτιμώ ότι θα υπάρξει εκλογική απώλεια από τη συνεργασία τόσο με τον κ. Μάνο, όσο και με τον κ. Ανδριανόπουλο και τον κ. Ανδρουλάκη. Συνεργασίες επάνω σε θέματα που υπάρχει συμφωνία, είναι μία σύγχρονη αντίληψη της πολιτικής και πολύ περισσότερο δεν ελλοχεύει κανένας κίνδυνος να αλλοιωθεί ο ιδεολογικός πυρήνας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Όσοι διατείνονται για το αντίθετο, ίσως να μη γνωρίζουν ότι και τα πράγματα εξελίσσονται, αλλά, κυρίως υπάρχουν και προηγούμενα και μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Υπενθυμίζω την πολύ θετική συνεργασία με τον κ. Μπούτο.

Η αισιοδοξία, την οποία και εγώ έχω για την επιτυχή ευόδωση της εκλογικής μάχης, στηρίζεται στο ότι έχει δημιουργηθεί, με την προεδρία του Γ. Παπανδρέου, μία νέα εσωτερική δυναμική στο ΠΑ.ΣΟ.Κ, στη βάση ότι ο ίδιος ο λαός ζητά και αποδέχεται τη νεωτερικότητα, που κομίζει η νέα ηγεσία και κυρίως απευθυνόμενος στους νέους όπου εκεί αποβλέπουν ότι υπάρχει ένα νέο περιβάλλον, πάνω στο οποίο θα οικοδομήσουν τη ζωή τους, σε μία εποχή με τα εντελώς δικά της χαρακτηριστικά. Αυτή η δυναμική θα εκφράζεται τις επόμενες μέρες και δεν μπορεί να ανακοπεί.

Είναι λογικό, όσο συνεχίζεται η μάχη, να υπάρχει μία επιθετικότερη τακτική σε όλα τα κόμματα, όμως κινείται μέσα σε πλαίσια ευπρέπειας και ποιοτικού περιεχομένου του πολιτικού αγώνα, γιατί με αυτό τον τρόπο, και μόνο μ’ αυτό, διασφαλίζεται, στην εποχή μας, αυτό που λέμε πολιτική εμπιστοσύνη, η οποία είναι και ο βασικός αγωγός, προκειμένου να επιβεβαιώσει ο λαός την προτίμησή του σε κάθε κόμμα.

Η τακτική των ήπιων τόνων, αν ταυτίζεται με την ευπρέπεια, συμφωνώ, απολύτως, αλλά αν εννοείτε επιθετική τακτική στο να περιγράφονται, όχι απλά οι θέσεις οι δικές μας, αλλά και να αποκαλύπτονται ταυτόχρονα οι θέσεις των αντιπάλων κομμάτων, νομίζω ότι αυτό είναι υποχρέωση, αλλά αυτά μέσα σε όρια που καθορίζουν τον λεγόμενο πολιτικό σχεδιασμό.

Νομίζω ότι είναι μία λάθος θέση, ότι αποκλείονται τα μικρά κόμματα. Είναι εύλογο, και το αντιλαμβάνεται ο λαός μας, ότι ο τρόπος αντιπαράθεσης, στην Ελλάδα, δεν έφτασε σ’ εκείνα τα ποθητά επίπεδα να γίνεται αντιπαράθεση απόψεων, προτάσεων και ιδεών, αλλά γίνεται εφόρμηση, κάθε φορά, στο κυβερνητικό κόμμα, κάτι το οποίο νοθεύει το περιεχόμενο των ουσιαστικών συζητήσεων. Εν πάσει περιπτώσει, είναι ιδιαίτερα σημαντικό αυτό να γινόταν από τους επικεφαλείς των ψηφοδελτίων επικρατείας.

Όχι, δεν συμφωνώ. Τόσο η πρώτη, όσο και η δεύτερη θητεία των κυβερνήσεων Σημίτη έχουν την ίδια οικονομική πολιτική με διαφορετική εντελώς λογική και στόχο. Η πρώτη ήταν να επιτύχουμε την ένταξή μας στην ΟΝΕ. Η δεύτερη ήταν να διασφαλιστεί η διατηρισιμότητα και κυρίως να εξασφαλιστούν οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, οι οποίοι ρυθμοί θα οδηγήσουν τη χώρα, οριστικά και αμετάκλητα να ξεφύγει από τους ανισορροπίες ή τις ελλείψεις, τις οποίες είχε η γενικότερη οικονομία στη χώρα μας.

Οι φορολογικοί συντελεστές είναι μία επιλογή για την αναδιανομή του εισοδήματος. Η όποια μείωση των φορολογικών συντελεστών δεν μπορεί να είναι μέσα στην συναλλαγή της προεκλογικής περιόδου και μπορεί να προσεγγίσει κανείς την μείωση τους μόνο στη βάση των πραγματικών όρων και χωρίς να διαταράξει τις δημοσιονομικές ισορροπίες της χώρας.

Δεν συμφωνώ με αυτή τη λογική, γιατί ακούγεται ευχάριστα, κατά την προεκλογική περίοδο και γιατί έτσι μπορούν να εξαγοράζονται συνειδήσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις λεγόμενες κοινωνικές παροχές.

Στις σοβαρά συγκροτημένες κοινωνίες που ασκούν κοινωνική πολιτική, οι κοινωνικές παροχές δεν είναι ελεημοσύνη των 30 ημερών της προεκλογικής περιόδου, αλλά είναι μία κατάκτηση που διατρέχει το σύνολο, αλλά και όλη την τετραετία και πολύ περισσότερο και για λόγους αξιοπρέπειας των ευπαθών ομάδων πληθυσμού, θα πρέπει να αποφεύγεται η πλειοδοσία, η εξαγορά, μ’ αυτό τον τρόπο, συνειδήσεων.

Νομίζω, ότι ο κόσμος προσβάλλεται αρκετά, και το βλέπει κανείς.

Μου θέτετε ερώτηση με δεδομένα. Διατυπώνω, εδώ και 10 χρόνια, την πάγια απόψή μου, από την οποία δεν έχω σκοπό να ξεφύγω, για να γίνω συμπαθής την περίοδο αυτή, ότι η δημοσιονομική πειθαρχία θα πρέπει να μας ακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια του επόμενου βίου της χώρας, μέσα στα πλαίσια που προσδιορίζει το συμβόλαιο σταθερότητας. Οτιδήποτε δημιουργεί δημοσιονομική ανισορροπία θα οδηγήσει σε τεράστια προβλήματα.

Νομίζω, ότι εδώ θα πρέπει να επιδεικνύεται, κάθε φορά, η ύψιστη πολιτική ευθύνη.

Η Ν.Δ. απέτυχε ήδη στο πρόγραμμά της διότι κουβαλάει τις ίδιες αντιφάσεις που ενυπάρχουν μέσα στο ίδιο αυτό κόμμα. Πάντως είναι πρωτοφανές, να ανακοινωθεί, πομπωδώς, ένα πρόγραμμα και την άλλη μέρα να αναιρεθεί από τον ίδιο τον αρχηγό της. Δείχνει ότι δεν υπήρχε εμβάθυνση στα πράγματα. Εν πάσει περιπτώσει, το ασφαλιστικό θέμα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο. Το ότι υιοθέτησε η Ν.Δ. τις δικές μας απόψεις, όπως αυτές διατυπώθηκαν με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση δείχνει την αδυναμία του κόμματος να διαμορφώσει τη δική του πρόταση. Το ασφαλιστικό, για τα επόμενα χρόνια, φαίνεται διασφαλισμένο. Τι θα γίνει τις επόμενες δεκαετίες, νομίζω ότι ουδείς το γνωρίζει, όμως τέθηκαν οι βάσεις για να μην υπάρχουν προβλήματα στο άμεσο μέλλον.

Δεν μπορεί να υπάρχει μία συγκεκριμένη πολιτική αποκρατικοποιήσεων. Γιατί οι αποκρατικοποιήσεις γίνονται από το 1996 με σταθερό τρόπο και ήδη οι συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν επιδείξει αυτή την ωριμότητα γιατί αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα πρέπει να προσαρμόζονται. Οι ΔΕΚΟ υπάρχουν για να λειτουργούν υπέρ της οικονομίας της χώρας και της διασφάλισης μεγαλύτερης ευημερίας, αλλά οι συνταγές περί του βαθμού της έντασης των αποκρατικοποιήσεων, από τη μία μεριά ή τη συνταγή της πλήρους κρατικοποίησης ή της διατήρησης του κρατικού status, όταν προβάλλονται με απόλυτο τρόπο, νομίζω ότι εμπεριέχει πολιτική πονηρία. Τα πράγματα τα καθορίζουν οι, κάθε φορά, ανάγκες και οι ατμόσφαιρες της εποχής.

Όχι, λευκή επιταγή δεν μπορεί να πάρει κανένας. Εντολή υπάρχει. Αυτή έλαβε ο Γ. Παπανδρέου, για να μπορέσει, κυρίως, να αποκαταστήσει τη λειτουργία του κόμματος στη βάση της κοινωνίας.

Κόμματα, τα οποία δεν είναι δεμένα με την κοινωνία και γίνονται ομοσπονδία μικρών συμφερόντων και ομοσπονδία μηχανισμών, νομίζω ότι ούτε νομιμοποιημένοι είναι να κυβερνήσουν, ούτε δυναμικές προκαλούν, ούτε βεβαίως οδηγούν σε κανένα αποτέλεσμα. Η δημοκρατική παράταξη είναι δημοκρατική παράταξη, ακριβώς γιατί είναι ταυτισμένη με το λαό και την κοινωνία.

Το ένα εκατομμύριο του λαού που πήγε και ψήφισε τον Γιώργο Παπανδρέου αντανακλά αυτή την νομιμοποίηση της κοινωνίας και ταυτόχρονα την εντολή προς αυτόν να προχωρήσει στη νέα εποχή με την νεωτερικότητα και τα ξαφνιάσματα τα οποία έχει.