ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ”
20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009
Μου ζητούν, ως Υπουργός Οικονομικών τότε, να συγκρίνω την κρίση του 1993 με την σημερινή. Θα μείνω μόνο στις διαφορές. Νόμισμα τότε είχαμε την αδύναμη και ευάλωτη δραχμή, ενώ τώρα το ισχυρό ευρώ. Είχαμε υψηλό πληθωρισμό, δανειζόμασταν με υψηλά επιτόκια και είχαμε αρνητική ανάπτυξη. Ο κρατισμός ήταν κυρίαρχος και φαλκίδευε την οικονομία. Τότε δεν είχαμε υψηλό ιδιωτικό χρέος, όπως σήμερα, ούτε ένα από τα υψηλότερα στον κόσμο ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών. Η ελληνική κοινωνία δεν είχε ακόμη υποκύψει στις σειρήνες του αχαλίνωτου καταναλωτισμού. Η χώρα δεν ζούσε σε καθεστώς εκτεταμένης αποθεσμοποίησης, ούτε βεβαίως υπήρχε διεθνής οικονομική κρίση. Η σημερινή οικονομική κρίση έχει άλλης τάξεως ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Η τότε κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου αντιμετώπισε την κατάσταση με ρεαλισμό, χωρίς ιδεοληψίες και λαϊκισμούς. Δεν παρασύρθηκε σε συνταγές ευκολίας. Πήρε αμέσως δυσάρεστες αποφάσεις και έβγαλε τη χώρα από την κρίση. Λάθη επιλογής σε μέτρα και οικονομικούς στόχους δεν έγιναν την περίοδο εκείνη. Αυτό εξάλλου φάνηκε και από το αποτέλεσμα. Ίσως να έγιναν σε πρόσωπα και διαχειριστικές προτεραιότητες.
Για την αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης, έχω καταλήξει σε τρία βασικά συμπεράσματα:
Πρώτον, ότι η αποκατάσταση της δημοσιονομικής σταθερότητας και του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εξυγίανση της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Η χώρα δεν μπορεί ν’ αναπτυχθεί οικονομικά και κοινωνικά χωρίς να χτυπηθούν καίρια οι δύο αυτές ανισορροπίες.
Δεύτερον, με τη σημερινή διοικητική μηχανή είναι αδύνατη η εκτέλεση ενός μακροχρόνιου προγράμματος οικονομικής ανάπτυξης. Θεωρώ λοιπόν απαραίτητη προϋπόθεση την ριζική αναδιοργάνωση των δημόσιων υπηρεσιών για την οικονομική εξυγίανση της χώρας.
Τρίτον, χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση και “κόκκινες γραμμές” να ληφθούν μέτρα έκτακτης ανάγκης. Πρέπει πάση θυσία να σταματήσει ο δημοσιονομικός κατήφορος της χώρας.
Αλ. Παπαδόπουλος
|
|
