ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “FREE SUNDAY”
ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009
Η ΝΔ, κύριε υπουργέ, κατηγορεί το κόμμα σας ότι κάνει παιχνίδια με τους θεσμούς και εκμεταλλευόμενο την επικείμενη Προεδρική εκλογή, ωθεί τον τόπο σε πρόωρες κάλπες. Εικάζω πως διαφωνείτε με τη διαπίστωση αυτή, πόσο βοηθά όμως την οικονομία το συχνά επαναλαμβανόμενο φαινόμενο κυβερνήσεων που δεν εξαντλούν την 4ετία;
Μια από τις κακοδαιμονίες της χώρας είναι η ευχέρεια των Ελλήνων Πρωθυπουργών να προκηρύσσουν κατά το δοκούν πρόωρες εκλογές. Από τις τελευταίες 12 εκλογικές αναμετρήσεις μόνο σε δύο περιπτώσεις η Βουλή εξάντλησε τη θητεία της. Για να δημιουργηθούν και στη χώρα μας προϋποθέσεις θεσμικής, οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας, πρότεινα και επιμένω οι εκλογές να γίνονται κάθε 4 χρόνια και αν παρουσιαστεί στο ενδιάμεσο της θητείας ανάγκη προσφυγής σε εκλογές, η νέα Βουλή να έχει θητεία κατά το υπόλοιπο της τετραετίας. Αυτό ισχύει στη Σουηδία.
Δεν είναι αντιφατικό αυτό όταν ζητάτε πρόωρες εκλογές;
Δεν είναι αντιφατικό όταν υπάρχουν ισχυροί πραγματικοί λόγοι που δικαιολογούν την εξαίρεση. Είναι ίσως η μόνη φορά από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα που δικαιολογείται η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές. Η οικονομική κατάσταση είναι κρίσιμη και η χώρα χρειάζεται επειγόντως νέα κυβέρνηση με ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση, ώστε να λάβει τις αναγκαίες αποφάσεις για ν’ αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση.
Δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση είναι άπραγη, οι αποφάσεις της είναι αναιμικές, έχουν επικοινωνιακό χαρακτήρα και αποσκοπούν μόνο στην αγορά πολιτικού χρόνου και στην ανοχή των διεθνών αγορών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τέλος, ως αντιφατικό θεωρώ το να παριστάνει η κυβέρνηση τον “κέρβερο” των θεσμών, ενώ τους έχει καταρρακώσει με τον πιο κυνικό τρόπο.
Είστε άριστος γνώστης της πραγματικής κατάστασης της ελληνικής οικονομίας. Η κυβερνητική δέσμη μέτρων τον ερχόμενο Οκτώβριο δεν είναι αναγκαία και πώς εκτιμάται ότι συνδέεται η απόφαση αυτή με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για πρόωρες εκλογές;
Η χώρα μπορεί να οδηγηθεί σε εκλογές το φθινόπωρο ή από κάποιο αναπάντεχο και απρόβλεπτο γεγονός ή από τους προσωπικούς σχεδιασμούς του κ. Πρωθυπουργού, που αφορούν τη μελλοντική σχέση του με το κόμμα του. Σε κάθε περίπτωση, ο προσεχής Οκτώβριος είναι το απώτατο χρονικό όριο, προκειμένου να υποβληθεί στη Βουλή ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αναστήλωσης των οικονομικών του κράτους. Η σημερινή κυβέρνηση, ακόμα κι αν ήταν σε θέση να καταρτίσει ένα σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης, δεν θα μπορούσε να το εφαρμόσει, γιατί έχει απολέσει τα εχέγγυα αξιοπιστίας.
Αλήθεια, στη θέση του υπουργού Οικονομίας ποια θα ήταν τα πρώτα 3-4 μέτρα που θα παίρνατε για τη βελτίωση των δημοσιονομικών αλλά του κλίματος στην αγορά;
Σ’ όλο τον κόσμο, ένας Υπουργός Οικονομίας θεωρείται πετυχημένος όχι τόσο από τα τεχνικά μέτρα που τυχόν θα επινοήσει αλλά κυρίως από το πολιτικό κύρος που διαθέτει, την εμπιστοσύνη που θα εμπνεύσει στο λαό και τις αγορές, τις κοινωνικές συμμαχίες που θα οικοδομήσει καθώς και την υποστήριξη και την αυτοπειθαρχία των πολιτών που θα διασφαλίσει στα μέτρα που θα λάβει.
Όσες φορές το τελευταίο διάστημα σας έχουν ρωτήσει, «τι πρέπει να κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ;», έχετε απαντήσει ως εξής: «Να περιγράψει με ακρίβεια, πριν τις εκλογές, την κατάσταση της χώρας». Αν όμως αυτό έχει μια μορφή δυσκολίας ‘α’, τότε το επόμενο βήμα, δηλαδή η γνωστοποίηση των ενδεδειγμένων μέτρων είναι τουλάχιστον διπλάσιας δυσκολίας. Το ερώτημα είναι, ποιος ψηφίζει κόμμα που να του είναι δυσάρεστο;
Να υπενθυμίσω ότι την περίοδο μετά το 1993, όπου και τότε η χώρα μας ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση, το ΠΑΣΟΚ επωμίστηκε την ευθύνη να αντιμετωπίσει τις θύελλες που του κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, όμως, είχε φροντίσει να περιγράψει από πριν την κατάσταση της χώρας, κι όταν ανέλαβε την κυβέρνηση συγκρότησε πρόγραμμα σταθεροποίησης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας με ιδιαίτερη επιτυχία. Τότε ήμουν Υπουργός Οικονομικών και θέλω να θυμίσω το πόσο σημαντική ήταν η υποστήριξη του λαού στο πρόγραμμα σταθεροποίησης, αφού για δύο χρόνια τουλάχιστον υπήρχαν ελάχιστες απεργιακές κινητοποιήσεις.
Για το τι ακριβώς εννοώ “περιγραφή της κατάστασης”, έχει ιστορική αξία ν’ αναζητήσει κανείς τη συνέντευξη του Ανδρέα Παπανδρέου την ημέρα των εκλογών του Οκτώβρη του 1993 στην εφημερίδα «Το Βήμα».
Με τη στάση του αυτή, ο τότε Πρωθυπουργός σώρευσε στο ΠΑΣΟΚ σημαντικά αποθέματα πολιτικής αξιοπιστίας, τα οποία λειτούργησαν όχι μόνο στην περίοδο της πρωθυπουργίας του αλλά ακόμη και στην μεγάλη προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας από τον Κ. Σημίτη μετά το 1996.
Έχετε διαπιστώσει …κενά στην επαφή του ΠΑΣΟΚ με το μεσαίο χώρο. Με ποιες πρωτοβουλίες μπορεί να κερδηθεί και πάλι η μεγάλη αυτή δεξαμενή ψηφοφόρων που κρίνει εν τέλει και το νικητή και με τον οποίο χώρο είχε κάποτε προνομιακή σχέση το κόμμα σας;
Τον μεσαίο χώρο - μεσαία τάξη με κριτήριο κουλτούρας δεν υπάρχει στην Ελλάδα – τον κερδίζουν στην εποχή μας τα κόμματα εκείνα που κομίζουν συγκεκριμένες προτάσεις και δεν καταφεύγουν σε γενικότητες. Ζούμε την “εποχή του συγκεκριμένου”, που δεν συγχωρεί για πολύ καιρό αοριστίες.
Πολιτικοί σας φίλοι σάς χαρακτηρίζουν εκπρόσωπο του «αυθεντικού εκσυγχρονισμού», εκεί όπου, κατά την ίδια άποψη, βρίσκει κανείς τους πραγματικά προοδευτικούς πολίτες. Ποιες οι βασικές αρχές της κίνησης αυτής; Και, πόσο εύκολα όμως είναι τα βήματα στην κατεύθυνση αυτή όταν «προοδευτικούς» και «αντιδραστικούς» βρίσκει κανείς σε όλα τα κόμματα πια;
Πιστεύω βαθειά ότι η συνεχής ανατροπή των παραδοσιακών λειτουργιών της χώρας είναι το καθήκον και το περιεχόμενο της σύγχρονης, ριζοσπαστικής, σοσιαλδημοκρατίας. Ο εκσυγχρονισμός δεν είναι ιδεολογία, ούτε πολιτικό ρεύμα, αλλά η ανάγκη και η συνεχής προσπάθεια των κοινωνιών να προσαρμόζονται στις αενάως εξελισσόμενες συνθήκες και στα νέα δεδομένα. Το αντίθετο είναι συντηρητισμός.
Συχνά μιλάτε κατά των συντεχνιών αλλά και των προνομιούχων εργαζομένων στο Δημόσιο (με έμφαση, τελευταία, στο ζήτημα των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων). Και οι δύο αυτοί χώροι όμως παραδοσιακά ψήφιζαν το ΠΑΣΟΚ. Δεν φοβάστε πως προτείνετε μέτρα που ουδείς θα θέλει να υιοθετήσει; ‘Η, και στην περίπτωση εκείνη που εισακουσθείτε από την ηγεσία του κόμματός σας, δεν είναι μια καλή …συνταγή για να χάσετε και πάλι;
Εισερχόμαστε ήδη στην δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, που κομίζει νέες δυναμικές και προκλήσεις. Δεν ζούμε πια στις γοητευτικές πλην παρωχημένες δεκαετίες του ’70 και του ’80… Η πλειοψηφία του λαού αυτό το νιώθει κάθε μέρα και περισσότερο, εκτός βεβαίως από κάποιους “τακτοποιημένους”…
…Αναρωτιέμαι πάντως κύριε υπουργέ, ακούγοντας τις απαντήσεις σας, αν κάποιες φορές αισθάνεστε πολιτική μοναξιά στο ΠΑΣΟΚ;
Ενώ τις ίδιες ακριβώς απόψεις διατύπωνα σταθερά και χωρίς παρεκκλίσεις καθ’ όλη τη δεκαετία του ’90, και μάλιστα ως Υπουργός, δεν ένιωσα τότε καμιά πολιτική μοναξιά. Δεν τις άλλαξα τότε κι ούτε πρόκειται να το κάνω τώρα…
|
|
