ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΤΑΣΟ ΠΑΠΠΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ

ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2008

“ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ”

Εκτός κομματικών και κοινοβουλευτικων οργάνων ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος, αφού ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να μην τον χρησιμοποιήσει. Αυτός, ωστόσο, δεν αντιδρά, γιατί θεωρεί ότι ορισμένες φορές «το να μην ενοχλείς αποτελεί ακραία επαναστατική πράξη».

Οι θέσεις, πάντως, που εκφράζει για την οικονομία είναι σε εντελώς διαφορετική γραμμή από εκείνη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Διαφωνεί επίσης με τη φιλολογία περί συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και πιστεύει ότι «η αυτοδυναμία αποτελεί για τη χώρα μας ακόμη τη μόνη εφικτή επιλογη».

Χαρακτηρίζει «καταστροφική για την Ελλάδα την περίπτωση συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.» και εκφράζει ανοιχτά την αντίθεσή του στις προτάσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ για επιστροφή στον κεϊνσιανισμό, σημειώνοντας ότι «έχουμε ένα νοσηρό κράτος το οποίο βρίζουμε και ταυτόχρονα το επικαλούμαστε για να μας σώσει».

Τον τελευταίο καιρό έχω την αίσθηση ότι έχετε αποχωρήσει από την πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Κάνετε κάποια «θεραπεία» για να αντιμετωπίσετε το μικρόβιο του καθεστωτισμού;

Υπάρχουν περίοδοι όπου το να μην ενοχλείς αποτελεί ακραία επαναστατική πράξη.

Η ανανεωτική προσπάθεια του αρχηγού σας δεν σας περιλαμβάνει;

Μέσα στην ευθύνη του αρχηγού είναι να κάνει τις επιλογές του. Πέρα από τα πρόσωπα όμως υπάρχει και η πολιτική διάσταση. Ανανέωση σημαίνει ότι ως κόμμα αξιοποιείς την ορμή, την κουλτούρα και τις δυνατότητες της εποχής και της νέας γενιάς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ το τόλμησε…..

Ο κ. Αλαβάνος  επιχειρεί μεν να φέρει τις νέες γενιές στα δημόσια πράγματα στη βάση όμως μιας θολής αμφισβήτησης, χωρίς σύγχρονες απόψεις αλλά με δογματισμούς του παρελθόντος. Αντίθετα, για το ΠΑΣΟΚ η πολιτική ανανέωση θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο μεγάλης προσφοράς στο δημόσιο βίο. Το 74’ και μετά π.χ. εντάχθηκαν στην πολιτική μαζικά και όχι επιλεκτικά οι νέες γενιές και, μέσα από πολιτικές διαδικασίες και κοινωνικές ζυμώσεις, διακρίθηκαν και ανεδείχθησαν σε στελέχη της παράταξης με φυσικό τρόπο οι τότε εικοσιπεντάρηδες, και σήμερα πλέον μεσήλικες. Η ανανέωση απαιτεί πολιτικό λόγο απαλλαγμένο από την δημοκοπία και την κενολογία. Αφορά στο μέλλον και όχι στις αναμνήσεις του παρελθόντος.

Ποια είναι η άποψη σας για τις μελλοντικές συνεργασίες του ΠΑΣΟΚ;

Παρά τη φιλολογία, σενάρια εκλογικών συνεργασιών δεν μπορούν να υπάρξουν στην Ελλάδα. Θεωρητικά υπάρχει μόνο η περίπτωση συνεργασίας μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Αυτή τη συνεργασία τη βρίσκω αδιέξοδη έως καταστροφική για τη χώρα. Μπορεί να συμβαίνει στη Γερμανία, αλλά απευθυνόμαστε σε άλλη ποιότητα λειτουργίας και ευθύνης του πολιτικού συστήματος. Μία κυβέρνηση συνεργασίας δεν θα βασιζόταν σε συμφωνία για την εξέλιξη της χώρας, αλλά πρωτίστως θα εδραζόταν στην αναλογική διανομή του κρατικού μηχανισμού στο επίπεδο των διοικητών ΔΕΚΟ και των γενικών διευθυντών, υποδιευθυντών και τμηματαρχών στη δημόσια διοίκηση.

Συνεπώς;

Συνεπώς η αυτοδυναμία θα αποτελεί για τη χώρα μας ακόμη την μόνη εφικτή επιλογή. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να προσβλέπει μόνο στην αυτοδυναμία της παρουσίας του, και ας ξεχάσουμε την συνεργατική παράλυση της χώρας.

Ποιες είναι οι εξελίξεις που θα προκύψουν στην οικονομία;

Τα ευεργετήματα από την ένταξη μας στη ζώνη του Ευρώ εκπνέουν. Η ορμή που έφεραν στην οικονομία τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού των νοικοκυριών και του δημοσίου με την ένταξη μας στην ΟΝΕ σβήνει. Οι ψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ από φέτος και για τα επόμενα χρόνια θα αποκλιμακώνονται. Οι επιπτώσεις θα είναι ορατές στην αύξηση του πληθωρισμού και των επιτοκίων, στην ανεργία, στην μείωση της αγοραστικής δύναμης των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων, στις επενδύσεις, στην περαιτέρω συρρίκνωση του μικρομεσαίου και  αγροτικού χώρου, καθώς και  στην μείωση των δημοσιονομικών εσόδων.  Η Ελλάδα επιπλέον έχει το μεγαλύτερο στον κόσμο  έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, χαμηλή ανταγωνιστικότητα,  πλημμυρίδα εισαγωγών, εξαγωγική και παραγωγική στασιμότητα. Έχουμε επίσης καταταγεί στην τελευταία θέση της Ευρώπης στην προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων. Προκύπτει έτσι ανάγλυφα η ανάγκη να ληφθούν άμεσα αποφάσεις για να διατηρηθεί η οικονομική δραστηριότητα στα σημερινά τουλάχιστον επίπεδα.

Ποιες είναι αυτές οι αποφάσεις και γιατί δεν λαμβάνονται;

Ο ξέφρενος λαϊκισμός , η δημοκοπία, οι επιλογές ευκολίας και η έλλειψη σχεδίου έχουν τυφλώσει τη χώρα. Η κυβέρνηση, συνεχίζει να πορεύεται χωρίς σχέδιο και απλά αναγορεύει την έσχατη άμυνα στα μεγάλα προβλήματα ως μεγάλες επιτυχίες. Η χώρα δεν έχει ρυθμό. Δυναστεύεται από μια άκρατη δημαγωγία επακόλουθο της συνεχιζόμενης αποθεσμοποίησής της. Κυριαρχεί μία προκλητική αδιαφορία για τις αιτίες που η Ελλάδα κατηφορίζει στο περιθώριο των Ευρωπαϊκών χωρών με έντονα σημάδια παρακμής και έλλειψης δυναμισμού. Το τέλος του οικονομικού κύκλου και η αρχή ενός νέου απαιτεί επειγόντως μια νέα προωθητική δύναμη στην οικονομία.

Πέρα από τις διαπιστώσεις, τι ακριβώς προτείνετε να γίνει;

Είναι νόμος στην οικονομία ότι με διαρθρωτικό έλλειμμα δεν πας μακριά. Πρέπει να χτυπηθεί καίρια η διαρθρωτική καθυστέρηση της χώρας. Να ενδυναμωθούν οι εξασθενισμένοι μηχανισμοί προσαρμογής και να χτιστούν καινούργιοι. Αυτό απαιτεί ένα εκτεταμένο πλέγμα καίριων μεταρρυθμίσεων, όχι απλά επιχρίσματα, στην οικονομία, στην κρατική διοίκηση και αυτοδιοίκηση, στην εκπαίδευση στην υγεία, και την ασφάλιση. Να ακυρωθούν οι αγκυλωμένες απόψεις περί συντεχνιακής συγκρότησης της χώρας και, τέλος, τις δημόσιες πολιτικές να τις οργανώνουν οι πραγματικές πολιτικές δυνάμεις και όχι να τις επιβάλλουν οι συντεχνιακές ολιγαρχίες.

Τελευταία διατυπώνεται και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ η άποψη ότι το σύστημα των ελεύθερων αγορών έχει καταρρεύσει και μια επαναφορά «νεοκενσυανών» πολιτικών θα σώσει τη χώρα.

Στην Ελλάδα  ποτέ δεν λειτούργησε οργανωμένα κάποιο σύστημα ελεύθερων αγορών, ο δε «κενσυανισμός» λειτουργεί σε κλειστές και όχι σε παγκοσμιοποιημένες οικονομίες. Ο καπιταλισμός εδώ πάντα ήταν κρατικοδίαιτος. Ποτέ δεν είχαμε σύστημα ελεύθερου ανταγωνισμού για να καταρρεύσει. Από την άλλη μεριά είχαμε και έχουμε ένα νοσηρό κράτος το οποίο σήμερα οι νεοκρατικιστές το επικαλούνται για να δώσει λύσεις. Το κράτος αυτό το βρίζουμε για την ανικανότητα του και ταυτόχρονα το επικαλούμαστε για να μας σώσει. 

Τι θα λέγατε στη γενιά των 700 Ευρώ;

Θα ρωτούσα πρώτα τον εαυτό μου και μετά κάποιους αμύντορες του ακατανόητου λόγου πως π.χ. ερμηνεύεται το γεγονός οτι για την ίδια εργασία ο οδηγός ενός κλαρκ σε ένα μεγάλο super market να έχει μισθό 700 Ευρώ και ο αντίστοιχος στις μεγάλες ΔΕΚΟ 2000 Ευρώ; Αυτό αντανακλά τις μεγάλες στρεβλώσεις που υπάρχουν στην οικονομία. Επομένως θα ρωτούσα αυτούς που θέλουν να μειωθεί η ανεργία και να αυξηθούν οι αμοιβές πολύ πάνω από τα 700 Ευρώ, κάτι που είναι σωστό και αναγκαίο, θα έφτανε άραγε μια διαταγή των τροπαιοφόρων της διανομής, είτε της δίκαιης είτε της ριζοσπαστικής, ή θα προέρχονταν από βιώσιμες και  ανταγωνιστικές στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον, παραγωγικές δομές;

Μα όλα αυτά που λέτε δεν είναι αντιδημοφιλή;

Αποτελούν πάγιες απόψεις μου εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό το δρόμο ακολούθησαν όλα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ως κυβερνήσεις. Σοσιαλδημοκρατία είναι η διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος με ανθρωπισμό και φυσικά δεν είναι μετα-σταλινική εξέλιξη ενός άγονου αριστερισμού.

Μια και διατελέσατε υπουργός Οικονομικών θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι: Η κρίση με τα στεγαστικά δάνεια στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να μεταφερθεί στην Ελλάδα;

Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε η Τράπεζα της Ελλάδος: στο 12% των «νοικοκυριών» που έλαβαν στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια αντιστοιχεί το 30% του συνολικού χρέους των νοικοκυριών. Το κόστος εξυπηρέτησης αυτού του χρέους υπερβαίνει το 40% του εισοδήματός τους. Η χρηματοοικονομική πίεση στα νοικοκυριά αυτά είναι έντονη και ο πιστωτικός κίνδυνος τεράστιος. Τρία χρόνια μετά η σχέση αυτή έχει επιδεινωθεί περαιτέρω χωρίς να ληφθούν μέτρα ανάσχεσης. Ποιος άραγε ανησυχεί;

Ως αντιπολίτευση η Ν.Δ είχε υποσχεθεί να καταργήσει τον «Καποδίστρια». Ως κυβέρνηση σκέφτεται να προωθήσει τον «Καποδίστρια 2».

Κατ’ αρχάς το γεγονός ότι υιοθετούν όψιμα την λογική του «Καποδίστρια», αυτό με τιμά προσωπικά. Δεν είμαι βέβαιος όμως ότι διαθέτουν το πολιτικό σθένος να το προχωρήσουν. Εύχομαι να μην είναι ένα από τα γνωστά επικοινωνιακά τερτίπια. Η ασυνέπεια των κομμάτων στις διακηρύξεις ως αντιπολίτευση και στις πράξεις τους τελικά ως κυβέρνηση δεν νομίζω ότι τούς πιστώνεται ως πολιτική αρετή.