Συνέντευξη στον Νίκο Χασαπόπουλο

ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

22 ΙΟΥΛΙΟΥ 2007

‘‘Η Κυβέρνηση χειραγωγεί τη Δικαιοσύνη.’’

Συχνά κατηγορείτε την Κυβέρνηση ότι χειραγωγεί τη Δικαιοσύνη. Έχετε στοιχεία για να το τεκμηριώσετε;

Ένας ξένος περιηγητής θα σημείωνε για την Ελλάδα του σήμερα: ‘‘Ένα κράτος που αποσυντίθεται.’’

Αστυνομία, Δημόσια Διοίκηση, Πυροσβεστική, Πολιτική Προστασία, καμένα δάση, περιβάλλον, Πανελλαδικές Εξετάσεις, εκτροχιασμοί τρένων, καταλήστευση ασφαλιστικών ταμείων, υποκλοπές κλπ. Δυστυχώς και η Δικαιοσύνη.

Ήταν απολύτως φυσιολογικό μια Κυβέρνηση σαν της Νέας Δημοκρατίας, με τόσο έντονη καθεστωτική αντίληψη, να επιδιώξει τον έλεγχο και τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης. Παλαιότερα η Δεξιά χρησιμοποιούσε ως εξουσιαστικούς μηχανισμούς επιβολής το στρατό και τη χωροφυλακή. Τώρα, κάτω από τις νέες συνθήκες, προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τα μέσα ενημέρωσης και τη δικαστική εξουσία. Νομίζω ότι αυτά που συνέβησαν τα 3,5 τελευταία χρόνια μπορούν να παραλληλιστούν ή και να ξεπεράσουν τις πλέον πέτρινες περιόδους της πολιτικής ιστορίας της χώρας.

Εκείνο όμως που δεν γνωρίζει η Δεξιά είναι ότι τα μεν μέσα ενημέρωσης ευκόλως προσαρμόζονται όταν ‘‘οι άνεμοι δεν είναι ούριοι’’, στη δε Δικαιοσύνη πάντοτε βρίσκονται Τερτσέτιδες και Πολυζωίδιδες για να υπενθυμίζουν ότι, παρά τα καμώματά της, στη χώρα λειτουργεί η Δημοκρατία και η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Εμείς, ως αξιωματική αντιπολίτευση, θα συνεχίσουμε να ασκούμε σκληρή κριτική σε κάθε απόπειρα εξωθεσμικής λειτουργίας της Κυβέρνησης και κυρίως στο χώρο της Δικαιοσύνης.

Στην πολιτική ζωή έχουν εισχωρήσει η όξυνση και η λασπομαχία. Έτσι θα πάμε ως τις εκλογές;

Πρέπει να είναι ιδιοτελής ή βλαξ κάποιος για να μην αντιλαμβάνεται το γκρίζο τοπίο της χώρας σήμερα. Το ερώτημα που θα τεθεί στις επόμενες εκλογές είναι ένα και σαφές: ‘‘Έχει η χώρα μέλλον;’’. Κι όσοι σπεύσουν να πουν ‘‘ναι’’, πρέπει αυτόματα να απαντήσουν πώς και σε τι. Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό και οι πολίτες θα απαιτήσουν σαφή απάντηση κι όχι νεκρό πολιτικό λόγο. Καθημερινά διολισθαίνουμε σε μία κοινωνία του ‘‘σήμερα’’ χωρίς προσανατολισμό. Αντιμετωπίζουμε το ‘‘αύριο’’ με πρωτοφανή ληστρικότητα. Θεοποιούμε εκείνες τις ανάγκες του εκλογικού σώματος που αναφέρονται μόνο στο παρόν και αγνοούμε το μέλλον. Αν όμως αυτό είναι αναμενόμενο από τη σημερινή Κυβέρνηση, δεν είναι επιτρεπτό για μια Κυβέρνηση σοβαρή και προοδευτική. Μια ψεύτικη αριστεροσύνη διαπερνά μεγάλο μέρος της κοινωνίας και του πολιτικού μας συστήματος. Κάποιοι συγχέουν την κοινωνική πολιτική με μια απλή αναδιανομή ανάμεσα στις γενιές.

Πρακτικά τι σημαίνουν αυτά που μας λέτε; Μπορούν τα κόμματα στην Ελλάδα να μην προτείνουν μέτρα κοινωνικής πολιτικής;

Το αντίθετο. Η κοινωνική πολιτική της χώρας όμως ασκείται κυρίως με δανεικά. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρηματοδοτείται με αναδιανομή του πλούτου και γι΄ αυτό είναι ψευδεπίγραφη και τελικά αντικοινωνική.

Παίρνουμε από τις επόμενες γενιές για να ικανοποιήσουμε ανάγκες του σήμερα και συχνά μάλιστα ανάγκες χυδαίου καταναλωτισμού. Κληροδοτούμε σε κάποιους ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, γιατί δεν είναι σε θέση να μας τιμωρήσουν πολιτικά.

Αυτοϊκανοποιούμαστε ότι είμαστε μία κοινωνία της αλληλεγγύης. Αυτό είναι ψεύτικο, κάλπικο και χάρτινο. Αλληλεγγύη σημαίνει αναδιανομή με διαφάνεια. Σημαίνει ότι στερείσαι από κάτι που κατέχεις τώρα για να το δώσεις εδώ και τώρα σε κάποιον που δεν έχει. Αλληλεγγύη δεν σημαίνει να αφαιρείς τον πλούτο των ψηφοφόρων που δεν γεννήθηκαν.

Σας άκουσα πολλές φορές να λέτε ότι ‘‘ζούμε με βερεσέδια’’. Πως το στηρίζετε αυτό;

Το συνολικό χρέος που κληροδοτούμε στις μελλοντικές γενιές είναι της τάξεως των 400% του ΑΕΠ. Από αυτά τα 119% είναι το συνολικό δημοσιονομικό χρέος, 200% το αναλογιστικό ασφαλιστικό χρέος και περίπου το 90% ο συνολικός ιδιωτικός δανεισμός από τις τράπεζες, από τα οποία το 45% είναι καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια. Αλλά για να μην παραιτηθούμε απ΄ όσα σήμερα απολαμβάνουμε, στέλνουμε το λογαριασμό σε κάποιους άλλους στο μέλλον και παράλληλα αφήνουμε ένοχα το μαύρο χρήμα της παραοικονομίας να κυριαρχεί στην οικονομία.

Δηλαδή, το πρόβλημα της χώρας, όπως μας το περιγράφετε, είναι μόνο οικονομικό;

Σαφέστατα όχι. Πάρτε πχ. τα δάση που οικοπεδοποιούνται και γεμίζουν αυθαίρετα, τα οποία εκ των υστέρων νομιμοποιούνται. Πόσος εθνικός πλούτος χάθηκε πριν από λίγες μέρες στην Πάρνηθα, στο Πήλιο, στον Υμηττό κι αλλού; Πρόκειται για άλλη μια περίπτωση υφαρπαγής και ιδιοποίησης πλούτου που δεν ανήκει στη δική μας γενιά, αλλά στον ελληνισμό διαχρονικά. Πόσο είμαστε διατεθειμένοι να διαθέσουμε για τη προστασία τους από τις πυρκαγιές, τις παράνομες χωματερές και τη διάβρωση του εδάφους; Φοβούμαι από το αποτέλεσμα πολύ λίγα. Μόνο παίρνουμε. Κληρονομήσαμε πράσινους κάμπους και θα κληροδοτήσουμε ερήμους.

Στις εκλογές το ΠΑΣΟΚ, πέρα από το πρόγραμμά του, τι πρέπει να πει για να το εμπιστευτεί ξανά ο λαός;

Οι κουβέντες στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου πρέπει να είναι σταράτες, απαλλαγμένες από λαϊκισμούς και δημαγωγίες, από οξύνσεις, γενικολογίες, βερμπαλισμούς και αοριστίες. Όλα τα άλλα είναι συνταγές μικρότερης ή μεγαλύτερης αποτυχίας.

Απαιτείται με τρόπο σαφή να περιγράψουμε στο λαό το οικονομικό περίγραμμα για τα επόμενα 10 χρόνια και τις θυσίες που απαιτούνται. Να του πούμε πειστικά ότι δεν θα λειτουργήσουμε με το σύνδρομο του Καλιγούλα, δηλαδή την απληστία του σήμερα, ούτε με το σύνδρομο του Νέρωνα, υπονομεύοντας το μέλλον των παιδιών μας.

Είναι ώριμο το πολιτικό μας σύστημα να πει τα πράγματα με        τ’ όνομά τους;

Η πολιτική ελίτ οφείλει να αφυπνιστεί. Πρέπει πρώτα απ΄ όλα να ξεφύγει η πολιτική ζωή από την εθνική τηλεσκηνοθεσία των 8μμ. Τα τηλεκαφενεία προσφέρονται μόνο για χάρτινους παλικαράδες που ευτελίζουν το δημόσιο λόγο και προκαλούν αποστροφή για την πολιτική. Η κατάπτωση της πολιτικής αντιπαράθεσης με τη χρήση όρων, φράσεων και μεθόδων που προκαλούν το κοινό αίσθημα δημιουργεί τις τέλειες προϋποθέσεις για αμφισβήτηση, ίσως και πιθανή κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες αδυναμίες της χώρας.

Όλα αυτά μπορεί να λεχθούν ότι είναι θεωρίες. Συγκεκριμένα μέτρα προτείνετε;

Το πολιτικό σύστημα είναι στο αδιέξοδό του. Κρυβόμαστε ο ένας πίσω από τον άλλον κι όλοι μαζί πίσω από το δάχτυλό μας.

Οι μονοεδρικές περιφέρειες αντί των πολυεδρικών είναι η επείγουσα λύση. Οι βουλευτές να μην επιβάλλονται από τους παράγοντες των μέσων ενημέρωσης και τις άλλες δυνάμεις επιρροής. Οι πολυεδρικές περιφέρειες έχουν οδηγήσει το πολιτικό σύστημα σε νόθα εκπροσώπηση. Να αλλάξει η δομή του συστήματος με βάση της μονοεδρικές. Είναι η μόνη ελπίδα για ν’ αρχίσει η αναβάθμιση της πολιτικής ζωής. Είμαι υπέρ του δικομματισμού και των ισχυρών Κυβερνήσεων.