ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ FLASH RADIO 96.0

ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ

ΤOY ΜΠΑΜΠΗ ΑΓΡΟΛΑΜΠΟΥ

13/3/2007

‘‘ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΝΙΟΣΤΗ’’

Φαίνεται ότι μέσα σε αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί αυτό που απασχολεί περισσότερο την κυβέρνηση είναι να εξοπλιστούν καλύτερα τα ΜΑΤ.
Ναι. Θέλετε να κάνω σχόλιο για αυτό; Γιατί υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί κανένας, παρά με τα καρυκεύματα διαφόρων προτάσεων που φαίνεται ότι δε συναισθάνονται τις περιστάσεις και είναι πράγματα έξω και πέρα από τις ατμόσφαιρες που οι ίδιοι δημιούργησαν- επιβάλλουν. Κάτι μου είπαν και μένα ότι χθες έγινε μια σύσκεψη με τους αστυνομικούς διευθυντές και εκτός από τα περί κύβων και άλλων τινών ειπώθηκαν και διάφορες προτάσεις για όλα αυτά τα πράγματα τα οποία δεν ξέρω αν υιοθετήθηκαν ή όχι. Νομίζω ότι θα υπάρχει κι ένας κοινός νους μέσα στο δεδομένο κλίμα της περιόδου να αντιληφθεί ότι άλλα προέχουν αυτή την ώρα παρά αυτά τα λεβέντικα τα οποία κάποιοι εγκέφαλοι σχεδιάζουν.

Τι προέχει;
Αυτή την ώρα υπάρχει μια εγκληματικότητα η οποία επιβεβαιώνεται, τη φωνάζαμε εδώ και καιρό και διέψευδε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, αλλά την ομολόγησε. Οτι έχουμε στατιστικά στοιχεία αύξησης εγκληματικότητας σε βάθος, έκταση και ποιότητα - ποιότητα με την κακή έννοια το λέω - που είναι πρωτοφανής στο επίπεδο της πενταετίας τουλάχιστον. Οτι αυτό το πράγμα δεν αντιμετωπίζεται. Εχουμε διάφορες ρητορικές παρεμβάσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα όπως η χθεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης περί ιδρύσεως των κινητών αστυνομικών μονάδων ΚΑΜ και το οποίο δεν είναι καινούργιο, τα εγκαινίασε η ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης λίγο μετά τις γιορτές και παρουσίαζε η τηλεόραση αυτή τη φαιδρή εικόνα, αλλά βλέπετε στη χώρα μας η τραγωδία είναι πίσω από την κωμωδία. Παρουσιάστηκε λοιπόν ένα βαν με κάποιους αστυνομικούς μέσα, με κάτι computers που δεν είχαν καν λογισμικό και απλά τώρα αυτά κάποιος σκέφτηκε δια της ανάγκης της επικοινωνιακής των ημερών να πει ότι θα μπούνε και διάφοροι αστυνομικοί μέσα, οι οποίοι θα γυρνάνε δεξιά και αριστερά στο κέντρο της Αθήνας. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.

Κάθε μέρα υπάρχουν πια συγκρούσεις στους δρόμους, αυτό ουσιαστικά αυξάνει και στατιστικά τις πιθανότητες να υπάρξει κάτι απευκταίο. Τι γίνεται όμως εδώ; Την ίδια ευθύνη έχουν κυβέρνηση και κουκουλοφόροι;
Γιατί βάζετε τέτοια διλήμματα; Γιατί αυτά είναι διλήμματα τα οποία συζητιούνται χωρίς ιδιαίτερο αίσθημα ευθύνης. Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Το πρόβλημα συνίσταται στο ότι η κυβέρνηση, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και η αστυνομία που είναι τρία διαφορετικά πράγματα, κάνουν πολιτική στη βάση μιας σύγκρουσης που υπάρχει με αφορμή τα θέματα παιδείας κι ένας ξεσηκωμός των φοιτητών. Εχουμε λοιπόν διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας κι έχουμε από τη μία πλευρά μια αποδεδειγμένη ανικανότητα όχι των αστυνομικών, της αστυνομίας, αλλά εκείνων που αποφασίζουν και δεν ξέρω ποιοι αποφασίζουν. Σε κανένα κράτος του κόσμου σοβαρό, πολιτισμένο και με εξελιγμένη δημοκρατία δεν αποφασίζει για την τήρηση της τάξης ο εκάστοτε υπουργός Δημόσιας Τάξης - που δεν υπάρχει, ίσως είμαστε από τις 2-3 χώρες του κόσμου που έχουμε υπουργό Δημόσιας Τάξης - αλλά η αστυνομία η οποία φέρει ακέραια την ευθύνη να διασφαλίζει τους θεσμούς και τη λειτουργία της χώρας. Εφόσον υπάρχουν στοιχεία τα οποία αμφισβητούν αυτά που η νομοθεσία και το κοινοβούλιο και η πολιτική αποφασίζει. Εδώ λοιπόν έχουμε από τη μια μεριά μια πλήρη ανικανότητα, φοβικούς ανθρώπους που καλλιεργούν τη φοβικότητα, δηλαδή την άμυνα στον κύβο, που δε συνιστά τίποτε άλλο παρά αμηχανία, σύγχυση, έλλειψη σχεδίου, έλλειψη θέλησης και βεβαίως την ανικανότητα στη νιοστή. Και ειρήσθω, οι κύβοι είναι για να ρίχνονται, δεν είναι για να μετράνε την άμυνα απέναντι στο στοιχειώδες καθήκον.

Το δεύτερο, έχουμε και την πονηρία την πολιτική της κυβέρνησης η οποία νομίζει ότι αυτή η αντίδραση των φοιτητών - με ό,τι ενδεχομένως παρενέργειες υπάρχουν από κάποιες εξάρσεις εξτρεμιστικές - μπορεί να τροφοδοτήσει συντηρητικά ένστικτα, να την εκμεταλλευτεί πολιτικά και να κάνει χειρισμούς ενόψει ενδεχομένως των επόμενων εκλογών. Η μίξη αυτών των δύο στοιχείων γεννά αυτή την κατάσταση και τη σύγχυση η οποία υπάρχει και η οποία δεν είναι σύμπτωση, είναι το σύμπτωμα μιας παθογενούς αντίληψης της κυβέρνησης αυτής πώς κυβερνιέται μια σύγχρονη χώρα στο σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο, που σημαίνει απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα των πολιτών, ταυτόχρονα όμως λειτουργία των θεσμών που δεν εξαρτάται και δεν έχει δικαίωμα κάποια κυβέρνηση να κρίνει αν θα τους εφαρμόσει ή όχι. Δεν υπάρχουν πεδία εξουσίας, υπάρχουν πεδία ευθύνης και την ευθύνη την καθορίζουν οι θεσμοί και κανένας άλλος. Η κυβέρνηση απλώς οφείλει να εξοπλίζει τους θεσμούς και να τους εγγυάται. Αυτά είναι κλασικά πράγματα από την περίοδο του Μοντεσκέ. Τώρα είναι αυτονόητα σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Δυστυχώς ‘‘απολείπουν’’ από μας.